ကမၻာ့အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈ (အပုိင္း ၃)

ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ ၾသဇာအာဏာကုိ တုိက္ဖ်က္ရာတြင္လည္း ဘုရင္ႏွင့္ ဓနရွင္လူတန္း စားတုိ႔ တသေဘာတည္း ညီညြတ္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ ထုိ႔အျပင္ ျပင္သစ္ျပည္တြင္ ဓနရွင္လူတန္းစားတုိ႔ လုိလားခဲ့ၾကေသာ လႊတ္ ေတာ္ႏွင့္ ပါလီမန္တုိ႔သည္ အဂၤလိပ္တုိ႔၏ ပါလီမန္ေလာက္ အေရးပါမႈ မရွိပါ။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျပင္သစ္ျပည္သည္ လူဦးေရ ၅၆သန္းေက်ာ္ ရွိၿပီး ၿမိဳ႔ေနလူဦးေရက ၇၄ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိသည္။ သူ၏ ၿမိဳ႔ေတာ္က ပဲရစ္။
ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ၁၇၈၉ ခုႏွစ္တုန္းကမူ ျပင္သစ္၏လူဦးေရသည္ ၂၅ သန္းသာ ရွိခဲ့သည္။ ၂၃ သန္းေသာ လူဦးေရတုိ႔သည္ ေက်းလက္မ်ားတြင္ ေနထုိင္ၾကသည္။
ေတာ္လွန္ေရးမတုိင္မီက ျပင္သစ္ျပည္သည္ ပေဒသရာဇ္သက္ဦးဆံပိုင္စနစ္ႏုိင္ငံဟု ဆုိႏုိင္သည္။ ဥေရာပ တုိက္၏ ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ေသာ ျပင္သစ္ျပည္သည္ ထုိစဥ္က ဥေရာပအရင္းရွင္စနစ္ ျဖစ္ထြန္းတုိးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း သူသည္လည္း လုိက္ပါ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည္။
ဥေရာပဓနရွင္လူတန္းစားသည္ ပေဒသရာဇ္အာဏာကုိ ၿဖိဳခ်ရာတြင္ ပထမဆင့္အေနျဖင့္ ဘုရင္ႏွင့္ မဟာ မိတ္ဖြဲ႔ၾကရသည္။ ပေဒသရာဇ္မ်ားႏွင့္ ဘုရင္အၾကားက ပဋိပကၡသည္ ႀကီးမားလွပါသည္။ လယ္ယာေျမ ပုိင္ဆုိင္မႈကဲ့သုိ႔ေသာ စီးပြားေရးဘက္မွာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈရွိရံုသာမက အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာ ၿပိဳင္္ဆုိင္မႈကလည္း အထြတ္အထိပ္ပါ။ ပေဒသရာဇ္အာဏာသည္ ဘုရင့္ အာဏာထက္ ပုိႀကီးခဲ့ပါသည္။
ဤအခ်က္ကုိ ေတြ႔ရွိထားသူ ဓနရွင္လူတန္းစားသည္ ပေဒသရာဇ္မ်ားကုိ ၿဖိဳခ်ေရးတြင္ ဘုရင္ကုိ သူ႔ဘက္ ပါေေအာင္ ဆြဲယူအသုံးခ်လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရင္ကလည္း ပေဒသရာဇ္မ်ားကုိ တုိက္ခုိက္ၿပီး သူ႔အာဏာ ပုိမုိေတာင့္ တင္းေအာင္ လုပ္ေရးတြင္ ျဖစ္ထြန္းစ ဓနရွင္လူတန္းစား၏ ေထာက္ခံမႈႏွင့္ အကူအညီတုိ႔ကုိ ရယူလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၄င္းတုိက္ပြဲတြင္ ကက္သလစ္ ဘာသာေရးဂုိဏ္းမ်ား၊ ဘာသာေရးထိပ္ပုိင္းအလႊာႏွင့္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးတုိ႔က ပေဒသရာဇ္ ေတြဘက္က ရပ္တည္ခဲ့ၾကသည္။ တုိက္ပြဲမ်ားတြင္ ဘုရင့္ဘက္က အႏုိင္ရရွိခဲ့သည့္အတြက္ ဥေရာပတုိက္သည္ အမ်ဳိးသား ဘုရင္စနစ္ႏုိင္ငံေတာ္မ်ား ျဖစ္တည္လာခဲ့ၾကသည္။ ယင္းဘုရင္စနစ္ ႏုိင္ငံေတာ္မ်ားသည္ သက္ဦးဆံပုိင္ အၾကြင္းမဲ့ ဘုရင့္အာဏာကုိ က်င့္သုံးခဲ့ၾကသည္။ ဥပမာ အားျဖင့္ အဂၤလန္ႏွင့္ ျပင္သစ္။
ဓနရွင္လူတန္းစားသည္ အရင္းရွင္စနစ္ တုိးတက္ႀကီးထြားေရးတြင္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ပေဒသရာဇ္မ်ားကုိ တုိက္ခဲ့ရသည္။ အမ်ဳိးသားဘုရင္စနစ္ ေပၚေပါက္လာျပန္ေတာ့လည္း၊ ၄င္းသည္ အၾကြင္းမဲ့ သက္ဦးဆံပုိင္ စ နစ္သာ ျဖစ္ေန ျပန္သည္။
ဓနရွင္လူတန္းစားသည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႀကီးထြားဖြံ႔ၿဖိဳးလာသည္။ သူ၏ၾသဇာအာဏာမွာလည္း စီးပြား ေရးအရ ပုိမုိ ႀကီးျမင့္လာသည္။ လုပ္ငန္းမ်ားလည္း ပုိမုိ တုိးတက္လာသည္။ သူသည္ စီးပြားေရးအရ တစုံတရာ လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္တြင္မူ ၾသဇာအာဏာမရွိရံုမွ်သာမက ပါဝင္ခြင့္ပင္ မရွိေသာ အျဖစ္မ်ဳိး ႀကဳံ ေတြ႔လာ ရသည္။
အမွန္တကယ္က စီးပြားေရးဘက္တြင္လည္း အျပည့္အဝလြတ္လပ္ခြင့္ ရွိသည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ (ျပင္ သစ္ျပည္တြင္ ဤ အခ်က္သည္ ပုိမုိ ေပၚလြင္သည္။ ထုိ႔အျပင္ ျပင္သစ္ျပည္တြင္ ဘုရင္သည္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ကုိ လုံးဝ ကုန္စင္ေအာင္ ဖ်က္သိမ္းႏုိ္င္ျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ျပင္သစ္ဘုရင္မ်ားသည္ ဘာသာေရးဂုိဏ္းတုိ႔ကုိ ဆက္လက္ အားကုိးအားထား လုပ္ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။
ဓနရွင္လူတန္းစားအေနျဖင့္ သူ၏အရင္းရွင္စနစ္ကုိ အစြမ္းကုန္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လုိသည္ဆုိပါက သူ႔တုိးတက္ ရာ လမ္းခရီးရွိ အတားအဆီးမွန္သမွ်ကုိ တုိက္ဖ်က္ပစ္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ သူကုိယ္တုိင္က ႏုိင္ငံေရးအာဏာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာတုိ႔ကုိ ရရွိမွသာလွ်င္ သူ၏အရင္းရွင္စနစ္ကုိ အစြမ္းကုန္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေစႏုိ္င္မည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔အေနျဖင့္ ပေဒသရာဇ္ သက္ဦးဆံပုိင္ အၾကြင္းမဲ့အာဏာကုိ က်င့္သုံးေနေသာ ဘုရင္ကုိပါ တုိက္ဖ်က္ပစ္ရမည့္အေျခအေန ျဖစ္လာသည္။ ဤသည္မွာ ဓနရွင္အာဏာရွင္စနစ္သုိ႔ သြားရာ လမ္းခရီးပင္ ျဖစ္သည္။

အဂၤလန္မွာေရာ ျပင္သစ္ျပည္မွာပါ ဘုရင္ႏွင့္ ဓနရွင္လူတန္းစားတုိ႔၏တုိက္ပြဲကုိ အခုိင္အမာအားျဖင့္ ဘုရင္၏ အၾကြင္း မဲ့အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္ ဓနရွင္လူတန္းစားတုိ႔၏ ပါလီမန္(သုိ႔မဟုတ္) လႊတ္ေတာ္တုိ႔၏ တုိက္ပြဲမ်ားအသြင္ျဖင့္ ျမင္ေတြ႔ရပါသည္။
ျပင္သစ္ျပည္တြင္မူ ဤျဖစ္စဥ္သည္ ရွည္လ်ားသည္။ တပြဲၿပီးတပြဲ ဆက္တုိက္ တုိက္လာခဲ့ရေသာ တုိက္ပြဲ မ်ားပါ။ ျပင္သစ္ျပည္၏ ပထမဦးဆုံးေသာ ဓနရွင္ေတာ္လွန္ေရးတုိက္ပြဲသည္ ၁၇၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။
ေရွးဦးစြာ ျပင္သစ္အုပ္စုိးသူဘုရင္မ်ား၏ ျဖစ္စဥ္ေတြကုိ ေလ့လာၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မည္။
ျပင္သစ္ဘုရင္မ်ားသည္ ေရွးဦးစြာ မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အာဏာလုပြဲေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့ရသည္။ ဘုရင္က အႏုိင္ရရွိခဲ့သည္။
ဖိလစ္ ၾသဂတ္စတတ္(Philip Augustus) (၁၁၈ဝ-၁၂၂၆) လက္ထက္ ေရာက္ရွိေသာအခါတြင္ ဘုရင္သည္ ႏုိင္ငံေရးစစ္ေရးဘက္မွာ ပုိၿပီး ၾသဇာႀကီးလာပါသည္။ အမ်ဳိးသားဘုရင္စနစ္ ပုိၿပီး အသာစီးရလာသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။ ၄င္းဘုရင္ လက္ထက္တြင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေသာ စီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာ ၿမိဳ႔မ်ားမွ ခုိင္မာလာေသာ ဗ်ဴရုိကေရစီ အင္အားစုမ်ား တနည္းအားျဖင့္ ေပၚထြန္းစ ဓနရွင္လူတန္းစားႏွင့္ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ခဲ့သည္။ ဤနည္းျဖင့္ ဂ်ာမဏီႏွင့္ အီတလီတုိ႔ အထိ သူ၏ တန္ခုိးအာဏာ ျဖန့္ၾကက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားခဲ့သည္။ ၁၂ ရာစုမွသည္ ၁၅ ရာစုအထိ ျပင္သစ္ဘုရင္ႏွင့္ ပုပ္ရ ဟန္းမင္းႀကီးတုိ႔ အားၿပိဳင္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရင္က အႏုိင္ရခဲ့သည္။
အဂၤလိပ္ႏွင့္ ျပင္သစ္တုိ႔သည္ ၁၃၃၇ မွသည္ ၁၄၅၃ ခုႏွစ္အထိ အႏွစ္တရာ စစ္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းစစ္ပြဲမ်ားအနက္ ၁၃၄၈ ခုႏွစ္ ကရီစီစစ္ပြဲ (Crecy)၊ ၁၃၅၆ ခုႏွစ္ပြိဳင့္တိးယားစစ္ပြဲ (Piontier) တုိ႔သည္ ေက်ာ္ၾကားေသာ စစ္ပြဲမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္။ (ျပင္သစ္က ဂ်ဳန္းေအာ့ဖ္အတ္ Joan of Arc ဆုိေသာ အာဇာနည္အမ်ဳိးသမီးသည္ ဤစစ္ပြဲမ်ားအတြင္း အသတ္ခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏)
ဤတုိက္ပြဲအၿပီး ျပင္သစ္ႏုိင္ငံရရွိလုိက္ေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားအနက္ တခုမွာ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံအား သိမ္း ပုိက္ေရး အႀကံအစည္ကုိ အဂၤလိပ္တုိ႔ စြန္႔လႊတ္လုိက္ရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ရလဒ္တခုမွာကား ျပင္သစ္ျပည္၏ အၿမဲ တမ္းတပ္မေတာ္သည္ ဘုရင့္လက္ေအာက္သုိ႔ လုံးဝက်ေရာက္သြားသည္။ ဘုရင္၏ အၾကြင္းမဲ့အာဏာ ပုိမုိ ခုိင္မာလာသည္။
ယခင္က လႊတ္ေတာ္ Estate ဆုိသည္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ၄င္းေနာက္ပုိင္းတြင္ ဘုရင္က လႊတ္ေတာ္ကုိ ေခၚဆုိျခင္း မျပဳေတာ့။ ဘုရင္ႏွင့္ ဘုရင့္ေကာင္စီကသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ စီမံကုိင္တြယ္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ဘုရင့္အၾကားက အားၿပိဳင္မႈသည္ ဆက္လက္တည္ရွိေနဆဲပါ။
ဟင္နရီ (၄) (Henery 4) လက္ထက္ေရာက္သည့္အခါ လႊတ္ေတာ္ကုိ လုံးဝ အေလးမထားေတာ့ဘဲ ဘုရင္တဦးတည္း၏ အာဏာႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့သည္။ လူဝီ(၁၃) (Louis (13) ၁၆၄၃-၁၇၁၅) လက္ထက္တြင္ ျပင္သစ္ျပည္မွာ မေက်နပ္မႈေတြ၊ ဆူပူမႈေတြ ေပၚေပါက္လာသည္။ သည္အခါ လႊတ္ေတာ္ကုိ မေခၚလွ်င္ မျဖစ္ေတာ့သည့္ အေျခအေနသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္လာသျဖင့္ ၁၆၁၄ ခုႏွစ္မွာ လႊတ္ေတာ္ကုိ ျပန္လည္ ေခၚယူရေတာ့သည္။
လူဝီ(၁၄)(Louis (14) ၁၆၄၃-၁၇၁၅) လက္ထက္တြင္ ျပင္သစ္အမ်ဳိးသားဘုရင္စနစ္ အထြတ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ လူဝီ(၁၄) က I am the state “ႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတာ ကြၽႏု္ပ္ပဲ ျဖစ္တယ္”ဟူ၍ အတိအလင္း ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သူပါ။ တခ်က္လႊတ္အမိန္႔အာဏာကုိ က်င့္သုံးခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ဘုရင္က ႏုိင္ငံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးတုိ႔ကုိ တာဝန္ယူပါသည္။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပုိင္ဟာ ဘုရင္ပါပဲ။ ဘုရင္သည္ အမိန္႔ စာခြၽန္ေတာ္ေတြ ထုတ္ၿပီး မည္သူ႔ ကုိမဆုိ ဖမ္းဆီးႏုိင္သည္။ အျပစ္ေပးႏုိင္သည္။ ေသဒဏ္ေပးႏုိင္သည္။
၁၆၄၈ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၆၅၃ ခုႏွစ္ၾကားတြင္ ဘုရင္ႏွင့္ မွဴးမတ္မ်ား၊ ပါလီမန္အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအၾကား တုိက္ပြဲတႀကိမ္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရင္ကသာ အႏုိင္ရခဲ့သည္။ ၄င္းဘုရင္လက္ထက္တြင္ ၁၆ဝ၈ ခုႏွစ္က ကေနဒါမွာ....၁၆၂၆ ခုႏွစ္က ကာရစ္ဘီယံ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ....၁၆၇၄ ခုႏွစ္က အိႏၵိယမွာ အၿမဲတမ္း ကုိလုိနီႏုိင္ငံ ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့သည္။
ပင္လယ္ရပ္ျခား၌ ကုိလုိနီႏုိင္ငံထူေထာင္ေရးဘက္မွာ ျပင္သစ္တုိ႔သည္ အျခားဥေရာပႏုိင္ငံေတြေလာက္ ေျခမသြက္ပါ။ အစြမ္းလည္း မထက္ပါ။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ စီးပြားေရးဖူလုံေသာ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံျဖစ္သည့္ ျပင္သစ္ျပည္သည္ သူ႔အတြက္ ဥေရာပေစ်းကြက္ႏွင့္ လုံေလာက္ေန၍ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူသည္ ဥေရာပတုိက္တြင္း ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ ေရးကုိပဲ ပုိၿပီး စိတ္ဝင္စားခဲ့သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ကုိလုိနီႏုိင္ငံ ခ်ဲ႔ထြင္ေရး လုံးဝ မလုပ္ခဲ့သည္ေတာ့ မဟုတ္။ စီးပြားေရး ၿပိဳင္ ဆ္ုိင္မႈႏွင့္ ႏုိင္ငံဂုဏ္သိကၡာ ျမင့္တက္ေရးအတြက္ ကုိလုိနီနယ္ပယ္ ခ်ဲ႔ထြင္မႈ လုပ္ခဲ့သည္မ်ား ရွိသည္။ တခါတရံတြင္မူ ျပည္ပႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေနရေသာ ဓနရွင္လူတန္းစားက ကုိလုိနီနယ္ပယ္ ခ်ဲ႔ထြင္ဖုိ႔ လုိလားခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရင္က စိတ္မပါ။ အားမေပး။ ဤအျဖစ္မ်ဳိးမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ အဂၤလိပ္တုိ႔ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ကုိလုို နီနယ္ပယ္ ခ်ဲ႔ထြင္ေရးကုိ ဘုရင္က အားမေပးပါ။
၁၉ ရာစု အေႏွာင္းပုိင္းကာလ ေရာက္ေတာ့မွသာ ျပင္သစ္တုိ႔အေနျဖင့္ ကုိလုိနီနယ္ပယ္ခ်ဲ႔ထြင္ေရးကုိ အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ စိတ္ဝင္စားလာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
လူဝီ (၁၄) လက္ထက္တြင္ ဘုရင္က လႊတ္ေတာ္ကုိ အႏုိင္ယူႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔ေနာက္ပုိင္း ဘုရင္ မ်ားလက္ထက္တြင္ ျဖစ္ထြန္းတုိးတက္လာသည့္ ဓနရွင္လူတန္းစားသည္ ဘုရင့္အာဏာကုိ ကန္႔သတ္ဖုိ႔ ျပန္လည္ အားစု လာၾကျပန္သည္။ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံမွ ျဖစ္ထြန္းစ ဓနရွင္လူတန္းစားသည္ ဘုရင္ႏွင့္ လုံးဝ မပူးေပါင္းဘဲ ေနခဲ့သည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဖိလစ္ဘုရင္လက္ထက္တြင္ ျပည္ပမွာ ၾသဇာျဖန္႔ၾကက္ႏုိင္ေရးအတြက္ သူတုိ႔ ပူးေပါင္းခဲ့ၾကဖူးသည္။ မဟာမိတ္ ဖြဲ႔ခဲ့ၾက ဖူးသည္။ ပေဒသရာဇ္လူတန္းစားကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ မွဴးမတ္မ်ားႏွင့္ ဘုရင္တုိ႔အၾကား အားၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဓနရွင္လူတန္းစားက ဘုရင္ဘက္မွ ရပ္တည္ခဲ့ဖူးသည္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ ၾသဇာအာဏာကုိ တုိက္ဖ်က္ရာတြင္လည္း ဘုရင္ႏွင့္ ဓနရွင္လူတန္း စားတုိ႔ တသေဘာတည္း ညီညြတ္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ ထုိ႔အျပင္ ျပင္သစ္ျပည္တြင္ ဓနရွင္လူတန္းစားတုိ႔ လုိလားခဲ့ၾကေသာ လႊတ္ ေတာ္ႏွင့္ ပါလီမန္တုိ႔သည္ အဂၤလိပ္တုိ႔၏ ပါလီမန္ေလာက္ အေရးပါမႈ မရွိပါ။
ျပင္သစ္ပါလီမန္၏ အဓိကတာဝန္မွာ ဘုရင္၏ အမိန္႔ႏွင့္ ဥပေဒတုိ႔ကုိ မွတ္တမ္းတင္ရျခင္းသာ ျဖစ္ေနပါ သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ဘုရင္၏အမိန္႔ကုိ ပါလီမန္က ကန္႔ကြက္ႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရးေတာ့ ရွိပါသည္။ ပါလီမန္အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအတြင္း ျပဳျပင္ေရးကုိ လုိလားသည့္ ပေဒသရာဇ္အသစ္မ်ား ပါဝင္ေနၾကပါသည္။ သူတုိ႔က သူၾကြယ္မ်ဳိးရုုိးက ဆင္းသက္လာသူေတြပါ။
ပါလီမန္သည္ ဘုရင္၏ အၾကြင္းမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ျပည့္ဝထိေရာက္စြာ အသုံးခ်ႏုိင္ခြင့္ မရွိၾကပါ။ လူဝီ(၁၄) လက္ထက္မွာ ပါလီမန္၏ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ အခြန္ေကာက္ခြင့္မရွိေစရ ဟူေသာ အဆုိကုိ တင္ခဲ့ဖူးသည္။ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ လူဝီ(၁၅) လက္ထက္တြင္လည္း ပဲရစ္တရားရုုံးက ဘုရင္၏ ဘ႑ာေရးျပန္တမ္းတရပ္ မွတ္ပုံတင္ျခင္းကုိ ျငင္းဆုိခဲ့ဖူးသည္။ ယင္းပဲရစ္တရားရုုံးကုိ သူေကာင္းမ်ဳိးေတြက လႊမ္းမုိးထားခဲ့သည္။
ဤကဲ့သုိ႔ေသာ အခြန္အေကာက္လုပ္ငန္းမ်ား၊ ဘုရင္၏ ဘ႑ာေရးျပန္တမ္းမ်ား စသည္တုိ႔မွာ တုိင္းျပည္၏ စီးပြားေရးႏွင့္ တုိက္ရုိုိက္ဆက္စပ္ေနေသာ ကိစၥမ်ား ျဖစ္သည္။
အမ်ဳိးသား ဘုရင္စနစ္သည္ ဓနရွင္လူတန္းစားတုိ႔၏ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈအတြက္ တစုံတရာ အကူအညီ ေပးခဲ့သည္။ အခ်ိန္အတြယ္ႏွင့္ ေငြေၾကးစနစ္ကုိ တညီတည္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သည္။ ေရာင္းဝယ္ေရးတြင္ ပုိမုိလြယ္ကူ ေစရန္အတြက္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္တုန္းကထက္ အခြန္မ်ား ပုိမုိ ေလွ်ာ့ေပးခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံအတြင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ ပုိမုိ ရွိလာသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အရင္းရွင္စနစ္ သည့္ထက္ ပုိမုိႀကီးထြားေရးအတြက္က်ေတာ့ ဤမွ်ေလာက္ႏွင့္ မလုံေလာက္။ အကန္႔အသတ္မ်ား ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။
ဘုရင္ေတြဆုိသည္က စီးပြားေရးေတာင့္တင္းမွ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ စစ္ေရးမွာ တန္ခုိးအာဏာ အျပည့္အဝရွိသည္ ဟူ၍ ယုံၾကည္ၾကသူေတြ။ သူတုိ႔က စီးပြားေရးအင္အား ေတာင့္တင္းေအာင္ ေရႊေငြဘ႑ာ စုေဆာင္းၾကသည္။ ေရႊေငြဘ႑ာ စုေဆာင္းေရးတြင္ ျပည္ပကုန္သြယ္ေရးသည္ တစုံတရာ အေရးပါ အရာေရာက္သည္ဟူ၍ သူတုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆၾကသည့္ အတြက္ အားေပးျခင္း ျပဳသည္။ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးေတာင့္တင္းဖုိ႔ဆုိလွ်င္ သြင္းကုန္ထက္ ပုိ႔ကုုန္က ပုိမုိ အေရးပါသည္ဟု ဘုရင္က ထင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္ပကုိ ပုိ႔ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ျပည္တြင္းက လက္မႈထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းကုိ အားေပးလာရ သည္။ ဘုရင္တုိ႔က ျပည္ပကုန္သြယ္ေရးကုိ အားေပးခဲ့သည္ျဖစ္ေစကာမူ ရရွိေသာ ေရႊေငြဘ႑ာမ်ားကုိ တုိင္းျပည္အတြက္ ပုံေအာခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါ။ ဘုရင္၊ မိဘုရားႏွင့္ မွဴးမတ္မ်ားတုိ႔သည္ ဤဘ႑ာမ်ားအေပၚ စည္းစိမ္ခံကာ သုံးၾကျဖဳန္းၾက ျခင္းမ်ား ဓမၼတာအတုိင္း ရွိေနပါသည္။
ထုိအခါ ဘုရင္၏ ဘ႑ာေရးကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ လုိအပ္လာသည္။ သည့္အတြက္ ဘ႑ာေရးျဖင့္ ဘုရင္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြ လုပ္ဖုိ႔ ႀကဳိးပမ္းလာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
လူဝီ(၁၆) ဘုရင္၏ လက္ထက္ ေရာက္ေသာအခါတြင္ ဘုရင္ႏွင့္ ဓနရွင္လူတန္းစားတုိ႔၏ တုိက္ပြဲသည္ အထြတ္အထိပ္ သုိ႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ေပါက္ကြဲလာခဲ့ေလသည္။

အေရွ႕မိုးေကာင္းကင္၀က္ဆိုဒ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။