ကြန္ျပဴတာသင္တန္းဆင္းပြဲ
ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကြန္ယက္ႏွင့္ မိတ္ေဆြေကာင္းစာၾကည့္တိုက္တို႔မွ ပူေပါင္း၍ ကြန္ျပဴတာအေျခခံသင္တန္း - သင္တန္းဆင္းပြဲကုိ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔ (အာဇာနည္ေန႔)တြင္ မိတ္ေဆြေကာင္းစာၾကည့္တိုက္မွ ဆရာေတာ္ဦးဣႆရိယႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကြန္ယက္မွ ၾကီးမွဴးက်င္းပခဲ့ပါသည္။ ထိုသင္တန္းဆင္းပြဲတြင္ ကြန္ျပဴတာ အေျခခံသင္တန္း ၿပီးဆံုးခဲ့သည့္ သင္တန္းသား ၂၄ ေယာက္အား သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ ေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ပါသည္။
ဥဳးသုမဂၤလ တရားပြဲ ပံုရိပ္မ်ား
ဆရာေတာ္ ဥဳးသုမဂၤ၏ ဓမၼပူဇာ တရားပြဲကို မဲ့ေဆာက္ၿမိဳ႕ ေက်ာင္းသစ္ေက်ာင္း(ေထ့စပန္းရံုးအနီး)တြင္ မတ္လ ၁၅ ရက္ႏွင့္ ၁၆ ရက္ ႏွစ္ရက္ျပဳလုပ္က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ထိုတရားပြဲကုိ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ေစ်းမိသားစုႏွင့္ တပည့္ဒါယကာ ဒါယမမ်ား၊ လူမႈေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားမွ ဦးစီးက်င္းပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ၿမိဳ႕ပတ္၀န္က်င္ရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၊ စက္ရံု အလုပ္ရံုအသီးသီးမွ ဧည့္ပရိသတ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ လာေရာက္တရားေတာ္ နားၾကားခဲ့ပါသည္။
ယခုျပဳလုပ္က်င္းပခဲ့သည့္ ေထရ၀ါဒ တရားပြဲမွာ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္ပါသည္။
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ၿမိဳ႕ပတ္၀န္က်င္ရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၊ စက္ရံု အလုပ္ရံုအသီးသီးမွ ဧည့္ပရိသတ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ လာေရာက္တရားေတာ္ နားၾကားခဲ့ပါသည္။
ယခုျပဳလုပ္က်င္းပခဲ့သည့္ ေထရ၀ါဒ တရားပြဲမွာ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာအလုပ္သမား ၉ ဦး အသက္ခံရ
ဇန္န၀ါရီလ ၂၆ ရက္ေန႔က ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕သုိ႔အလုပ္လုပ္ရန္အသြား ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္ ေတာလမ္းခရီးတ ေနရာတြင္ ျမန္မာျပည္သား ၉ ဦးအသတ္ခံခဲ့ရပါသည္။
၄င္းတို႔မွာ (၁) ေစာဒီးဒံု၊ အသက္ ၂၈ ႏွစ္၊ (၂) ေစာတူေအာင္၊ အသက္ ၃၃-ႏွစ္၊ (၃) ေနာ္တင္ခ်ဳိေအး၊ အသက္ ၂၈ ႏွစ္၊ (၄) မူးခ်ဲခ်ဲ၊ အသက္ ၂၈-ႏွစ္၊ (၅) ေစာေက်ာ္ဦး၊ အသက္ ၂၇ ႏွစ္၊ (၆) နန္႔ကၽြန္ေအး၊ အသက္ ၃၂ ႏွစ္၊ (၇) နန္႔ေအးခ်ဳိ၊ အသက္ ၂၃ ႏွစ္၊ (၈) ေစာအကံု၊ အသက္ ၂၈ ႏွစ္ တို႔ျဖစ္ပါသည္။
ေတြ႔ရွိသည့္ အေလာင္း ၈ ေလာင္းကုိ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕၀ပ္ဒကေယာက္ သုသန္တြင္ ၁၃၊၂၊၂၀၁၀ ေန႔တြင္္ မီးသၿဂိဳလ္ခဲ့သည္။
၄င္းတို႔မွာ (၁) ေစာဒီးဒံု၊ အသက္ ၂၈ ႏွစ္၊ (၂) ေစာတူေအာင္၊ အသက္ ၃၃-ႏွစ္၊ (၃) ေနာ္တင္ခ်ဳိေအး၊ အသက္ ၂၈ ႏွစ္၊ (၄) မူးခ်ဲခ်ဲ၊ အသက္ ၂၈-ႏွစ္၊ (၅) ေစာေက်ာ္ဦး၊ အသက္ ၂၇ ႏွစ္၊ (၆) နန္႔ကၽြန္ေအး၊ အသက္ ၃၂ ႏွစ္၊ (၇) နန္႔ေအးခ်ဳိ၊ အသက္ ၂၃ ႏွစ္၊ (၈) ေစာအကံု၊ အသက္ ၂၈ ႏွစ္ တို႔ျဖစ္ပါသည္။
ေတြ႔ရွိသည့္ အေလာင္း ၈ ေလာင္းကုိ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕၀ပ္ဒကေယာက္ သုသန္တြင္ ၁၃၊၂၊၂၀၁၀ ေန႔တြင္္ မီးသၿဂိဳလ္ခဲ့သည္။
ကိုေမာင္ေဇာ္ နာေရး
အမည္။ ။ ကိုေမာင္ေဇာ္
အသက္။ ။ ၃၈ ႏွစ္
အဖအမည္။ ။ ဦးထြန္းျမင့္
အမိအမည္။ ။ ေဒၚ၀င္းသန္း
ေနရပ္။ ။ ရန္ကုန္တိုင္း သာေကတၿမိဳ႕နယ္
ကြယ္လြန္သည့္ ေန႔ရက္။ ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၂) ရက္၊ (ဗုဒၶဟူးေန႔)၊ ညေန(၆)နာရီ
ကြယ္လြန္သည့္ ေနရာ။ ။ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕၊ ထံုေထာင္းရပ္ကြက္
သၿဂိဳလ္သည့္ ေနရက္။ ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇြန္လ(၄) ရက္၊ (ေသာၾကာေန႔)။ ညေန ၃း၀၀ နာရီ
သၿဂိဳလ္ရာ သုႆန္။ ။ ၀ပ္တံုကေယာက္(ရပ္ေတာ္မူ)သုႆန္၊ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕
အသက္။ ။ ၃၈ ႏွစ္
အဖအမည္။ ။ ဦးထြန္းျမင့္
အမိအမည္။ ။ ေဒၚ၀င္းသန္း
ေနရပ္။ ။ ရန္ကုန္တိုင္း သာေကတၿမိဳ႕နယ္
ကြယ္လြန္သည့္ ေန႔ရက္။ ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၂) ရက္၊ (ဗုဒၶဟူးေန႔)၊ ညေန(၆)နာရီ
ကြယ္လြန္သည့္ ေနရာ။ ။ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕၊ ထံုေထာင္းရပ္ကြက္
သၿဂိဳလ္သည့္ ေနရက္။ ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇြန္လ(၄) ရက္၊ (ေသာၾကာေန႔)။ ညေန ၃း၀၀ နာရီ
သၿဂိဳလ္ရာ သုႆန္။ ။ ၀ပ္တံုကေယာက္(ရပ္ေတာ္မူ)သုႆန္၊ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕
TOP FORM ဇာေဘာ္လီစက္႐ံုမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ဆႏၵျပပြဲ
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕TOP FORM ဇာေဘာ္လီစက္႐ံုမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ဆႏၵျပပြဲ
(၁၉ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၂၁ ရက္ေန႔ ဒီဇင္ဘာလ)
ေန႕သစ္ ဘေလာ့ဒ္ မွ ထပ္မံကူယူေဖာ္ျပပါသည္၊
ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကြန္ယက္
(၁၉ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၂၁ ရက္ေန႔ ဒီဇင္ဘာလ)
ေန႕သစ္ ဘေလာ့ဒ္ မွ ထပ္မံကူယူေဖာ္ျပပါသည္၊
ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကြန္ယက္
အသတ္ခံရတဲ့ ျမန္မာျပည္သား ၉ ဦးထဲမွ ၈ ဦးရဲ႕ အသုဘ အခမ္းအနား
ဇန္န၀ါရီလ ၂၆ ရက္ေန႔က ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕သုိ႔အသြား ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္ ေတာလမ္းခရီးတ ေနရာတြင္ ျမန္မာျပည္သား ၉ ဦးအသတ္ခံခဲ့ရပါသည္။ ၄င္းတို႔မွာ (၁) ေစာဒီးဒံု အသက္ ၂၈ ႏွစ္၊ (၂) ေစာတူေအာင္ အသက္ ၃၃-ႏွစ္၊ (၃) ေနာ္တင္ခ်ဳိေအး အသက္ ၂၈ ႏွစ္၊ (၄) မူးခ်ဲခ်ဲ အသက္ ၂၈-ႏွစ္၊ (၅) ေစာေက်ာ္ဦး အသက္ ၂၇ ႏွစ္၊ (၆) နန္႔ကၽြန္ေအး အသက္ ၃၂ ႏွစ္၊ (၇) နန္႔ေအးခ်ဳိ အသက္ ၂၃ ႏွစ္၊ (၈) ေစာအကံု အသက္ ၂၈ ႏွစ္ တို႔ျဖစ္ပါသည္။
ဆို႔နင့္ေနေသာရင္ဘတ္မ်ား
က်ေနာ္သည္မဲေဆာက္နာေရးကူညီမႈအသင္းတြင္ လုပ္အားေပးေနသူတဦးျဖစ္သည္။ နာေရးျဖစ္၍ အၾကာင္းၾကား လာလွ်င္လည္း နာေရးကူညီမႈအသင္း၏သက္ဆိုင္ရာတာ၀န္ရွိ သူမ်ားထံ ျပန္လည္အေၾကာင္းၾကားေပးရသည့္ တာ၀န္ကို လည္းယူထားပါသည္။ မေန႔က က်ေနာ္ အျခားအလုပ္ကိစၥမ်ား ႐ႈပ္ေနသျဖင့္ ဖုန္းပိတ္ထားလုိက္မိသည္။ ဒီေန႔မနက္ပိုင္း ေတာ့ ဖုန္းဖြင့္လွ်င္ဖြင့္ခ်င္း နာေရးကူညီမႈအသင္းမွသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကိုေဇာ္သူက က်ေနာ့္ထံဖုန္း ဆက္ၿပီီး
" ဒီေန႔အေလာင္း ႏွစ္ေလာင္း မဲေဆာက္ နာေရးကူညီမႈအသင္းက သၿဂႋဳလ္္ေပး စရာရွိလို႔ မဲ့ေဆာက္ေက်ာင္းႀကီီးမွာ လာ၀ိုင္းကူပါဦးလို႔" ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းနာေရး ျပင္ဆင္ထားရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို အေသာ့ႏွင္ခဲ့ရသည္။
ဒီေနရာမွာမဲေဆာက္နာေရးကူညီမႈအသင္းျဖစ္ေပၚလာပံုေလးကို အနည္းငယ္ေျပာျပလို ပါတယ္။ မဲ့ေဆာက္ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၊ျမ၀တီၿမိဳ ႔တစ္ဖက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏နယ္စပ္ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါ။ ၎ၿမိဳ႕ေလးသို႔ စီးပြားေရး အဆင္ မေျပၾကသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းရွိ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွအလုပ္သမားမ်ား လာေရာက္လုပ္ကိုင္စားရာေနရာျဖစ္သလို ထိုၿမိဳ႕၌ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာ အလုပ္သမား ၅ သိန္းခန္႔ ေနထိုင္လွ်က္ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မ်ားအတြက္ တနယ္တေက်း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏နာေရးကိစၥမ်ား ေပၚလာရင္ ဘယ္သူ႔ကိုအကူညီ ေတာင္းရမွန္းမသိသလို ဘယ္္ကေနစ၍ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရမွန္း မသိျဖစ္ရပါသည္္။ မဲ့ေဆာက္ ေဆး႐ံုႀကီးမွာ ကြယ္လြန္လွ်င္လည္း အေလာင္းကိုမည့္သို႔ သၿဂႋဳလ္ရမည္ကို မသိသျဖင့္ ေဆး႐ံုကို ဘတ္ ၅၀၀ ေပးၿပီး အပ္လိုက္ရသည္။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးမွာ သံဃာေတာ္ေတြမပါ သရဏံဂုဏ္မတင္လိုက္ရသည့္အေလာင္းမ်ားမွာ ဒုနဲ႔ေဒးျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ လူမသိသူမသိႏွင့္ အသတ္ခံလိုက္ရသည္မ်ားလည္းရွိသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္လူပြဲစား မ်ား၏ သတ္ျဖတ္ခံရမႈ မ်ားရွိသလို ထိုင္းအာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ မတရားသတ္ျဖတ္ခံ ရမႈမ်ားမွာလည္း ဖံုးကြယ္ထားေပမယ့္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ၏မဆန္းေတာ့သည့္ လူတုိင္းသိသတင္းမ်ားျဖစ္သည္။ လူမႈေရးေဆာင္ရြက္ေနၾကသည့္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ မိရင္ေတာ့ ကာယကံရွင္မ်ားမွာ ေကာင္းမြန္စြာ သၿဂႋဳလ္္ခြင့္ရလိုက္ပါသည္။ မႈခင္းဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ား အတြက္လည္း နစ္နာသည့္အခြင္႔အေရးမ်ားရရွိေအာင္ လူမႈေရး အဖြဲ႔စည္းမ်ား အေနျဖင့္ ေစတနာပါစြာကူညီေပးတတ္ၾကသည္။ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာလည္း မိမိကုိယ္ကို အႏိုင္ႏို္င္ရပ္ တည္ေနၾကရာ နာေရးအတြက္ဆိုလွ်င္ အေသးသံုးေလာက္ သာ, သံုးစြဲႏိုင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယၡင္နာေရးမ်ား,ကူညီတုန္းကဆိုလွ်င္ ဟိုအဖြဲ႔ကိုအလွဴခံရ ဒီအဖြဲ႔ကိုအကူညီေတာင္းရႏွင့္အ ေတာ္ပင္ဒုကၡေရာက္ရသည္။
ဒီလိုႏွင့္ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြအပါအ၀င္ နာေရးကိစၥမ်ား ကို အၿမဲကူညီေဆာင္ရြက္ ေနၾကသည့္ အဖြဲ႔အစည္းေတြေရာ၊ တစ္သီးပုဂၢလမ်ားပါမက်န္ အေ၀း ေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ နာေရး အခက္အခဲမ်ားကို ပိုမိုကူညီေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ “မဲေဆာက္နာေရးကူညီမႈအသင္း”ကို စုဖြဲ႔လုပ္ေဆာင္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤေဒသတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ နာေရးျဖစ္လာလွ်င္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ထားရေလ့ရွိသည္။ မိမိငွားရမ္းေနထိုင္သည့္ အိမ္တြင္ေသဆံုးလွ်င္လည္း ဘုန္းႀကီးသို႔သာ ပို႔ေဆာင္၍ အေလာင္းျပင္ဆင္ထားရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုင္းလူမ်ဳိးအိမ္ပိုင္ ရွင္တို႔သည္ ၎တို႔၏ေနအိမ္တြြင္ အသုဘကိုထားခြင့္မျပဳေခ်။ အခ်ဳိ႕ေနရာ မ်ားတြင္ အိမ္ရွင္ (သို႔)ၿခံပိုင္ရွင္မ်ားမသိေအာင္ နာေရးကိစၥကို လ်ဳိ႕၀ွက္စြာျပဳလုပ္ရပါသည္။ စက္႐ုံမ်ား အတြင္း နာေရး ျဖစ္ေပၚလွ်င္ အခ်ဳိ႕လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ မိမိအလုပ္သမား(သို႔) အလုပ္သမားမိသားစု တို႔၏ နာေရးကိစၥတြင္ တာ၀န္ယူ ကူညီဖို႔မဆိုထားႏွင့္ ၎တို႔၏လုပ္ငန္းမ်ားေႏွာင့္ေႏွးမည္ စိုးသျဖင့္ နာေရးလိုက္ပါပို႔ေဆာင္မည့္ မိတ္ေဆြသဂၤဟ တို႔ကို လည္း ခြင့္ရက္မေပးၾကေပ။
မဲေဆာက္ေက်ာင္းႀကီး ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းရွိ အေလာင္းျပင္ဆင္ထားရာသို႔ ေရာက္လွ်င္လိုအပ္သည္မ်ားကို က်ေနာ္လည္း၀ိုင္းကူေပးရသည္။ ေက်ာင္းႀကီးတြင္ နာေရးကူညီမႈ အသင္းမွ တာ၀န္ခံေရာ၊ ဘ႑ာေရးမႉးတို႔ပါ ေရာက္ႏွင့္ လ်က္ရွိသည္။ ဘာျဖစ္လို႔ဆံုးတာလဲ၊ ဘယ္ေနရာကလဲ၊ ဘယ္အခ်ိန္သၿဂႋဳလ္မွာလဲ စသျဖင့္ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းကို အရင္ ေရာက္ႏွင့္ေနသူ ကိုေဇာ္သူ အား က်ေနာ္ ေမးျမန္းစပ္စုေနမိသည္။
“ ဒီအေလာင္းကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးဆံုးတာပါ, ဒါၿပီးရင္ေနာက္ထပ္ တစ္ေလာင္းမဲေဆာက္ ေဆး႐ံုႀကီးကေန ၀ပ္ဒံုကေယာက္ သုႆန္မွာ သၿဂႋဳလ္ဖို႔လုပ္ေပးရဦးမယ္”
“အဲဒါကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲသူငယ္ခ်င္း” က်ေနာ္လည္းသူ႔ကို ဆက္လက္ေမးျမန္း ေနမိသည္။
“မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြာ… မယ္ကုလြမ္ဖက္မွာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းဓားခုတ္မႈျဖစ္တာ , မဲေဆာက္ေဆး႐ံုမွာ ၁၉ ရက္ ၾကာေတာ့ဆံုးသြားတာ , ငါတို႔ဆီအေၾကာင္းၾကားလာေတာ့လည္း ဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း ကူညီေပးရတာေပါ့ကြာ”
“မေန႔ကတည္းက ကိုရန္မ်ဳိးတို႔ သက္ဆိုင္ရာရဲဆီကေန သၿဂႋဳလ္ခြင့္လက္မွတ္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္တာၿပီးသြားၿပီ, အခုလည္း ေသသူရဲ႕တူမမိသားစု မယ္ေဆာက္ကိုလာမယ္ဆိုလို႔ သြားေစာင့္ေနတယ္, ဟိုမွာေျပာရင္းနဲ႔ ကိုရန္မ်ဳိးတို႔ လာေနၾကၿပီ”
ကိုရန္မ်ဳိးမွာ မဲေဆာက္နာေရးကူညီမႈအသင္းတြင္ ဘ႑ာေငြရွာေဖြေရး တာ၀န္ယူထားသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ က်ေနာ္လည္းသူ႔အနားသြားေရာက္၍ ေနာက္ထပ္ကူညီေပးရမည့္ ေသဆံုးသူ၏ ကာယကံရွင္ေတြ ေရာက္ၿပီလားဟု ေမးၾကည့္လိုက္ရာ……။
“ ငါ့တုိ႔ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ဒုကၡေတြဘယ္အခ်ိန္က်မွ အဆံုးသတ္မယ္မသိပါဘူး ”
“ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ လူမ်ဳိးလိုက္ခ်ီၿပီးေတာ့ေတာင္ ညည္းတြားေနရတာလဲအစ္ကို ”
“ ဟ…..ဘာျဖစ္ရမွာလဲ , သူ႔ဦးေလးရဲ႕ေနာက္ဆံုံးခရီးကို သၿဂႋဳလ္ေပးဖို႔လာၾကတဲ့ တူမ မိသားစုေလ, ဒီကိုအလာ လမ္းမွာ ဘတ္ ( အလုပ္သမားလက္မွတ္)မရွိလို႔ ရဲဖမ္းခံရတာ, အခု ႏွစ္ထပ္အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနတယ္္, ငါတို႔လည္း ေသစာရင္းကိုင္ၿပီးေတာ့ သြားလိုက္ထုတ္ေသးတယ္, သူ႔တို႔ကိုဖမ္းသြားတဲ့ရဲက ဒီနယ္ကမဟုတ္ဘူး ,လမ္းမွာစီမံခ်က္နဲ႔ လိုက္ဖမ္းၿပီး နီးစပ္ရာ ရဲစခန္းမွာအမႈအပ္သြားတာ, ဘယ္လိုမွထုတ္လို႔မရဘူး , ေနာက္ၿပီးသူတို႔ကိစၥက တိုင္ခ်က္မဖြင့္ရ ေသးဘူး, အဲဒါ မနက္ျဖန္ေလာက္မွ လြတ္လိမ့္မယ္ ”
“ ဒါဆိုျပႆနာဘဲအစ္ကို … သုႆန္မွာသၿဂႋဳလ္ဖို႔အတြက္ေရာ ၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ပါစီစဥ္ၿပီး ေနၿပီ ”
“ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ ….သူ႔ကာယကံရွင္မွမပါတာ,အာလံုးကိုအက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး အစီအစဥ္ ဖ်က္လိုက္ ေပါ့, ကာယကံရွင္ေတြအခ်ဳပ္ကေနလြတ္ေတာ့မွ ၀ိုင္းကူညီၾက တာေပါ့ ”
“ ေလာေလာဆယ္ အခုကူညီေပးရမယ့္ အေလာင္းကိုေကာင္းမြန္စြာ သၿဂႋဳလ္လို႔ရေအာင္ စီစဥ္လိုက္ၾကစို႔ ”
က်ေနာ္တို႔အားလံုးလည္း ကိုရန္မ်ဳိး၏ေျပာျပခ်က္မ်ားကိုၾကားသိရေသာအခါ အသီးသီး ဆြံ႔အေနၾကသည္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မဟုတ္ေသာေနရာ၌ ဘယ္သူ႔ကိုဘယ္လိုအျပစ္တင္ရမွန္း မသိေတာ့ေပ။ ထို႔အတူအျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ သိလိုက္သည္ရွိသလို မသိလိုက္ရသည္မ်ားလည္း မဲေဆာက္ေဒသတြင္ အမ်ားအျပားရွိေနမွာပါ။ ျမန္မာအမ်ဳိးသား အခ်င္းခ်င္း ကူညီ႐ိုင္းပင္းၾကသူမ်ားရွိသလို ကိုယ္႔အမ်ဳိးကိုယ္ဖ်က္သူမ်ားလည္း ဤေဒသတြင္ က်င္လည္လ်က္ ရွိေန သည္။ မ်ဳိး ဖ်က္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ တေန႔တခ်ိန္၌ ၎တို႔မေကာင္းမႈမ်ားအတြက္္ ထြက္ေပါက္မရွိေခ်ာင္ပိတ္မိ ေနမွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္ေရ၊ ကိုယ့္ေျမ ၊ ကိုယ့္အမ်ဳိး ၊ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ အဆင္ေျပစြာ ျပန္လည္ ေနထိုင္ ႏို္င္ေရးမွာ ေရႊ႕ေျပာင္း လာေရာက္လုပ္ကိုင္စားၾကသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပန္းတုိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ သူတပါး ႏို္င္ငံမွာ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ရသည္မွာ က်ီးလန္႔စာစားျဖစ္ေနရသလို ေသရသည္မွာလည္း လူသား မဆန္စြာ အမိႈက္သဖြယ္ျဖစ္ရပံုတို႔ကို ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ ရင္ဘတ္အတြင္းနင့္ေနေအာင္ ျဖစ္ရပါေတာ့သည္။
ျမတ္မင္း ( လိႈင္ )
၃.၇.၂၀၁၀
" ဒီေန႔အေလာင္း ႏွစ္ေလာင္း မဲေဆာက္ နာေရးကူညီမႈအသင္းက သၿဂႋဳလ္္ေပး စရာရွိလို႔ မဲ့ေဆာက္ေက်ာင္းႀကီီးမွာ လာ၀ိုင္းကူပါဦးလို႔" ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းနာေရး ျပင္ဆင္ထားရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို အေသာ့ႏွင္ခဲ့ရသည္။
ဒီေနရာမွာမဲေဆာက္နာေရးကူညီမႈအသင္းျဖစ္ေပၚလာပံုေလးကို အနည္းငယ္ေျပာျပလို ပါတယ္။ မဲ့ေဆာက္ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၊ျမ၀တီၿမိဳ ႔တစ္ဖက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏နယ္စပ္ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါ။ ၎ၿမိဳ႕ေလးသို႔ စီးပြားေရး အဆင္ မေျပၾကသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းရွိ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွအလုပ္သမားမ်ား လာေရာက္လုပ္ကိုင္စားရာေနရာျဖစ္သလို ထိုၿမိဳ႕၌ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာ အလုပ္သမား ၅ သိန္းခန္႔ ေနထိုင္လွ်က္ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မ်ားအတြက္ တနယ္တေက်း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏နာေရးကိစၥမ်ား ေပၚလာရင္ ဘယ္သူ႔ကိုအကူညီ ေတာင္းရမွန္းမသိသလို ဘယ္္ကေနစ၍ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရမွန္း မသိျဖစ္ရပါသည္္။ မဲ့ေဆာက္ ေဆး႐ံုႀကီးမွာ ကြယ္လြန္လွ်င္လည္း အေလာင္းကိုမည့္သို႔ သၿဂႋဳလ္ရမည္ကို မသိသျဖင့္ ေဆး႐ံုကို ဘတ္ ၅၀၀ ေပးၿပီး အပ္လိုက္ရသည္။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးမွာ သံဃာေတာ္ေတြမပါ သရဏံဂုဏ္မတင္လိုက္ရသည့္အေလာင္းမ်ားမွာ ဒုနဲ႔ေဒးျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ လူမသိသူမသိႏွင့္ အသတ္ခံလိုက္ရသည္မ်ားလည္းရွိသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္လူပြဲစား မ်ား၏ သတ္ျဖတ္ခံရမႈ မ်ားရွိသလို ထိုင္းအာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ မတရားသတ္ျဖတ္ခံ ရမႈမ်ားမွာလည္း ဖံုးကြယ္ထားေပမယ့္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ၏မဆန္းေတာ့သည့္ လူတုိင္းသိသတင္းမ်ားျဖစ္သည္။ လူမႈေရးေဆာင္ရြက္ေနၾကသည့္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ မိရင္ေတာ့ ကာယကံရွင္မ်ားမွာ ေကာင္းမြန္စြာ သၿဂႋဳလ္္ခြင့္ရလိုက္ပါသည္။ မႈခင္းဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ား အတြက္လည္း နစ္နာသည့္အခြင္႔အေရးမ်ားရရွိေအာင္ လူမႈေရး အဖြဲ႔စည္းမ်ား အေနျဖင့္ ေစတနာပါစြာကူညီေပးတတ္ၾကသည္။ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာလည္း မိမိကုိယ္ကို အႏိုင္ႏို္င္ရပ္ တည္ေနၾကရာ နာေရးအတြက္ဆိုလွ်င္ အေသးသံုးေလာက္ သာ, သံုးစြဲႏိုင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယၡင္နာေရးမ်ား,ကူညီတုန္းကဆိုလွ်င္ ဟိုအဖြဲ႔ကိုအလွဴခံရ ဒီအဖြဲ႔ကိုအကူညီေတာင္းရႏွင့္အ ေတာ္ပင္ဒုကၡေရာက္ရသည္။
ဒီလိုႏွင့္ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြအပါအ၀င္ နာေရးကိစၥမ်ား ကို အၿမဲကူညီေဆာင္ရြက္ ေနၾကသည့္ အဖြဲ႔အစည္းေတြေရာ၊ တစ္သီးပုဂၢလမ်ားပါမက်န္ အေ၀း ေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ နာေရး အခက္အခဲမ်ားကို ပိုမိုကူညီေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ “မဲေဆာက္နာေရးကူညီမႈအသင္း”ကို စုဖြဲ႔လုပ္ေဆာင္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤေဒသတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ နာေရးျဖစ္လာလွ်င္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ထားရေလ့ရွိသည္။ မိမိငွားရမ္းေနထိုင္သည့္ အိမ္တြင္ေသဆံုးလွ်င္လည္း ဘုန္းႀကီးသို႔သာ ပို႔ေဆာင္၍ အေလာင္းျပင္ဆင္ထားရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုင္းလူမ်ဳိးအိမ္ပိုင္ ရွင္တို႔သည္ ၎တို႔၏ေနအိမ္တြြင္ အသုဘကိုထားခြင့္မျပဳေခ်။ အခ်ဳိ႕ေနရာ မ်ားတြင္ အိမ္ရွင္ (သို႔)ၿခံပိုင္ရွင္မ်ားမသိေအာင္ နာေရးကိစၥကို လ်ဳိ႕၀ွက္စြာျပဳလုပ္ရပါသည္။ စက္႐ုံမ်ား အတြင္း နာေရး ျဖစ္ေပၚလွ်င္ အခ်ဳိ႕လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ မိမိအလုပ္သမား(သို႔) အလုပ္သမားမိသားစု တို႔၏ နာေရးကိစၥတြင္ တာ၀န္ယူ ကူညီဖို႔မဆိုထားႏွင့္ ၎တို႔၏လုပ္ငန္းမ်ားေႏွာင့္ေႏွးမည္ စိုးသျဖင့္ နာေရးလိုက္ပါပို႔ေဆာင္မည့္ မိတ္ေဆြသဂၤဟ တို႔ကို လည္း ခြင့္ရက္မေပးၾကေပ။
မဲေဆာက္ေက်ာင္းႀကီး ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းရွိ အေလာင္းျပင္ဆင္ထားရာသို႔ ေရာက္လွ်င္လိုအပ္သည္မ်ားကို က်ေနာ္လည္း၀ိုင္းကူေပးရသည္။ ေက်ာင္းႀကီးတြင္ နာေရးကူညီမႈ အသင္းမွ တာ၀န္ခံေရာ၊ ဘ႑ာေရးမႉးတို႔ပါ ေရာက္ႏွင့္ လ်က္ရွိသည္။ ဘာျဖစ္လို႔ဆံုးတာလဲ၊ ဘယ္ေနရာကလဲ၊ ဘယ္အခ်ိန္သၿဂႋဳလ္မွာလဲ စသျဖင့္ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းကို အရင္ ေရာက္ႏွင့္ေနသူ ကိုေဇာ္သူ အား က်ေနာ္ ေမးျမန္းစပ္စုေနမိသည္။
“ ဒီအေလာင္းကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးဆံုးတာပါ, ဒါၿပီးရင္ေနာက္ထပ္ တစ္ေလာင္းမဲေဆာက္ ေဆး႐ံုႀကီးကေန ၀ပ္ဒံုကေယာက္ သုႆန္မွာ သၿဂႋဳလ္ဖို႔လုပ္ေပးရဦးမယ္”
“အဲဒါကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲသူငယ္ခ်င္း” က်ေနာ္လည္းသူ႔ကို ဆက္လက္ေမးျမန္း ေနမိသည္။
“မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြာ… မယ္ကုလြမ္ဖက္မွာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းဓားခုတ္မႈျဖစ္တာ , မဲေဆာက္ေဆး႐ံုမွာ ၁၉ ရက္ ၾကာေတာ့ဆံုးသြားတာ , ငါတို႔ဆီအေၾကာင္းၾကားလာေတာ့လည္း ဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း ကူညီေပးရတာေပါ့ကြာ”
“မေန႔ကတည္းက ကိုရန္မ်ဳိးတို႔ သက္ဆိုင္ရာရဲဆီကေန သၿဂႋဳလ္ခြင့္လက္မွတ္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္တာၿပီးသြားၿပီ, အခုလည္း ေသသူရဲ႕တူမမိသားစု မယ္ေဆာက္ကိုလာမယ္ဆိုလို႔ သြားေစာင့္ေနတယ္, ဟိုမွာေျပာရင္းနဲ႔ ကိုရန္မ်ဳိးတို႔ လာေနၾကၿပီ”
ကိုရန္မ်ဳိးမွာ မဲေဆာက္နာေရးကူညီမႈအသင္းတြင္ ဘ႑ာေငြရွာေဖြေရး တာ၀န္ယူထားသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ က်ေနာ္လည္းသူ႔အနားသြားေရာက္၍ ေနာက္ထပ္ကူညီေပးရမည့္ ေသဆံုးသူ၏ ကာယကံရွင္ေတြ ေရာက္ၿပီလားဟု ေမးၾကည့္လိုက္ရာ……။
“ ငါ့တုိ႔ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ဒုကၡေတြဘယ္အခ်ိန္က်မွ အဆံုးသတ္မယ္မသိပါဘူး ”
“ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ လူမ်ဳိးလိုက္ခ်ီၿပီးေတာ့ေတာင္ ညည္းတြားေနရတာလဲအစ္ကို ”
“ ဟ…..ဘာျဖစ္ရမွာလဲ , သူ႔ဦးေလးရဲ႕ေနာက္ဆံုံးခရီးကို သၿဂႋဳလ္ေပးဖို႔လာၾကတဲ့ တူမ မိသားစုေလ, ဒီကိုအလာ လမ္းမွာ ဘတ္ ( အလုပ္သမားလက္မွတ္)မရွိလို႔ ရဲဖမ္းခံရတာ, အခု ႏွစ္ထပ္အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနတယ္္, ငါတို႔လည္း ေသစာရင္းကိုင္ၿပီးေတာ့ သြားလိုက္ထုတ္ေသးတယ္, သူ႔တို႔ကိုဖမ္းသြားတဲ့ရဲက ဒီနယ္ကမဟုတ္ဘူး ,လမ္းမွာစီမံခ်က္နဲ႔ လိုက္ဖမ္းၿပီး နီးစပ္ရာ ရဲစခန္းမွာအမႈအပ္သြားတာ, ဘယ္လိုမွထုတ္လို႔မရဘူး , ေနာက္ၿပီးသူတို႔ကိစၥက တိုင္ခ်က္မဖြင့္ရ ေသးဘူး, အဲဒါ မနက္ျဖန္ေလာက္မွ လြတ္လိမ့္မယ္ ”
“ ဒါဆိုျပႆနာဘဲအစ္ကို … သုႆန္မွာသၿဂႋဳလ္ဖို႔အတြက္ေရာ ၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ပါစီစဥ္ၿပီး ေနၿပီ ”
“ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ ….သူ႔ကာယကံရွင္မွမပါတာ,အာလံုးကိုအက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး အစီအစဥ္ ဖ်က္လိုက္ ေပါ့, ကာယကံရွင္ေတြအခ်ဳပ္ကေနလြတ္ေတာ့မွ ၀ိုင္းကူညီၾက တာေပါ့ ”
“ ေလာေလာဆယ္ အခုကူညီေပးရမယ့္ အေလာင္းကိုေကာင္းမြန္စြာ သၿဂႋဳလ္လို႔ရေအာင္ စီစဥ္လိုက္ၾကစို႔ ”
က်ေနာ္တို႔အားလံုးလည္း ကိုရန္မ်ဳိး၏ေျပာျပခ်က္မ်ားကိုၾကားသိရေသာအခါ အသီးသီး ဆြံ႔အေနၾကသည္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မဟုတ္ေသာေနရာ၌ ဘယ္သူ႔ကိုဘယ္လိုအျပစ္တင္ရမွန္း မသိေတာ့ေပ။ ထို႔အတူအျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ သိလိုက္သည္ရွိသလို မသိလိုက္ရသည္မ်ားလည္း မဲေဆာက္ေဒသတြင္ အမ်ားအျပားရွိေနမွာပါ။ ျမန္မာအမ်ဳိးသား အခ်င္းခ်င္း ကူညီ႐ိုင္းပင္းၾကသူမ်ားရွိသလို ကိုယ္႔အမ်ဳိးကိုယ္ဖ်က္သူမ်ားလည္း ဤေဒသတြင္ က်င္လည္လ်က္ ရွိေန သည္။ မ်ဳိး ဖ်က္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ တေန႔တခ်ိန္၌ ၎တို႔မေကာင္းမႈမ်ားအတြက္္ ထြက္ေပါက္မရွိေခ်ာင္ပိတ္မိ ေနမွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္ေရ၊ ကိုယ့္ေျမ ၊ ကိုယ့္အမ်ဳိး ၊ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ အဆင္ေျပစြာ ျပန္လည္ ေနထိုင္ ႏို္င္ေရးမွာ ေရႊ႕ေျပာင္း လာေရာက္လုပ္ကိုင္စားၾကသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပန္းတုိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ သူတပါး ႏို္င္ငံမွာ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ရသည္မွာ က်ီးလန္႔စာစားျဖစ္ေနရသလို ေသရသည္မွာလည္း လူသား မဆန္စြာ အမိႈက္သဖြယ္ျဖစ္ရပံုတို႔ကို ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ ရင္ဘတ္အတြင္းနင့္ေနေအာင္ ျဖစ္ရပါေတာ့သည္။
ျမတ္မင္း ( လိႈင္ )
၃.၇.၂၀၁၀
Subscribe to:
Posts (Atom)